Dag 5: van Markina naar Eskerika, 35 km

Gisteravond heeft het nog geregend. Gelukkig zorgde de gastvrouw ervoor dat de was op tijd binnen kwam te staan. 
Vanmorgen met z’n allen ontbeten, de inmiddels droge was opgehaald en daarna om kwart voor acht weer op pad.
Ik had eigenlijk voor ogen om in Gernika te overnachten, maar er was daar geen betaalbare albergue open. De gemeentelijke albergues zijn dicht en dan ben je daar aangewezen op een slaapplek vanaf 45 euro. Ik had wel een privé albergue gevonden, maar deze lag zo’n 7 km verderop. Deze is wel op de route, waardoor ik morgen hierdoor deze kilometers van de route af kan halen. Dit betekent ook dat ik morgen door kan lopen tot aan Bilbao, dit is nog een tocht van ongeveer 20 km.
In Bilbao neem ik een rustdag en ga ik de stad bekijken.

De route van vandaag was niet te vergelijken met die van de vorige dagen. Een vrij vlakke tocht, af en toe een klimmetje. Het was veel lopen naast een beekje met kleine watervalletjes. Een mooie afwisseling en dat maakt de lange tocht van vandaag ook makkelijker. Wat het wel lastiger maakte was dat het zondag was, alles was hier dicht.
Bij Ziortza kwam ik langs een klooster waar iemand aan het filmen was met o.a. een drone, er was ook een vrouw bij met allerlei apparatuur. Ik kon daar meewerken aan een documentaire over de Camino del Norte. Ik moest dan de trap oplopen en boven 2 pelgrims op de fiets groeten en een “Buen Camino” wensen. Daarna moest ik het nog een keer overdoen, want ik had een handdoek achter op mijn rugzak hangen om te drogen, deze hing nu voor de schelp.
Dus de scène nog een keer overgedaan en toen was het wel goed. Als het goed is komt deze in januari uit, ik heb een link naar hun site. Ik ben benieuwd.

Toen ik daar weer wegging na even gerust te hebben, samen met een Frans stel, werden we terug geroepen door de koster voor een stempel op het pelgrimspaspoort en een kop koffie.

In Munitibar was er toch een bar open en heb ik een broodje gegeten met koffie. Ook wat eten en drinken voor onderweg gekocht. Ook kwam ik Hildegard daar weer tegen. Die liep een iets andere route om de gladde stenen en smalle paadjes te ontwijken.

Om kwart over 3 kwam ik in Gernika en daar kwam ik weer enkele bekenden tegen. Ik ben doorgegaan want ik moest nog een stukje. Ik wist wel dat dit zwaar zou worden, omdat deze laatste 8 km weer geklommen moest worden tot ongeveer 350 meter. Dit was toch zwaarder dan ik dacht zo op het einde van de dag. Ik kwam pas tegen 18.00 uur aan bij de albergue. Het is hier erg rustig en moeten met z’n drieën iets gaan verzinnen om te koken. Je kunt hier eten kopen, maar moet het dan wel zelf klaar maken. Iets van een soort pasta gaat het worden.