Dag 13: van Boo de Pielagos naar Santillana del Mar, 24 km

Gisteravond tijdens het avondmaal zat ik weer met een paar bekenden aan tafel. Abby van de albergue bij Eskerika, de Zweedse vrouw en een Engels stel. De Zweedse vrouw liep alleen en niet meer met die Nederlandse vrouw. Ze waren ieder hun eigen weg gegaan, de toon waarop ze dat zei gaf eigenlijk aan dat er iets niet goed was gegaan tussen die twee.
En ook bij het ontbijt vanmorgen een volle tafel. De laatste dag op de Camino voor mij.

Tegen 8 uur ging ik op pad. Het eerste stuk is een oude route van de Camino die niet meer wordt gebruikt sinds 2016. Ik moest deze wel gebruiken anders kwam ik niet bij de albergue.
De officiële route is omgeleid omdat sommige pelgrims de spoorbrug gebruikten om een rivier (Pas) over te steken, natuurlijk levensgevaarlijk. Ik liep dus een eindje langs de rivier om deze via een eeuwenoude brug over te steken.

Vandaag liep ik weer veel over asfalt en langs drukke wegen. Ik kwam bijna geen pelgrims tegen, één jong stel en een Fransman op de fiets. Het was prachtig weer, de zon scheen weer volop. Dat leverde op het platteland weer heel mooie uitzichten op. Ik kan er wel foto’s van blijven maken, maar zoals ik ze zag en beleefde, dat kan ik toch niet op een foto laten zien.
Ik heb erg genoten van deze tocht. De tweede week was het pad vlakker, maar ook veel asfalt. Toch blijft het heel bijzonder om hier te lopen. Graag kom ik volgend jaar weer terug om deze route compleet te maken in Santiago de Compostela. Hier zal ik dan wel 3 weken voor uit moeten trekken, ik heb nu ongeveer 320 km gelopen en moet er dan nog ongeveer 500.
Wel hoop ik dat tegen die tijd alles weer normaal open is, dat maakt het allemaal wat makkelijker. Je kunt dan meer onvoorbereid gaan lopen en zien waar je terecht komt. Soms was ik op mijn gereserveerde bestemming aangekomen en had ik soms wel verder willen lopen. Je komt soms op een plek waarvan je denkt, hier zou ik ook kunnen blijven.
Dat spontane moet eigenlijk weer terug kunnen komen volgend jaar. Ik hoop het.

Rond half 2 kwam ik aan in Santillana del Mar, een klein toeristisch oud stadje. Ik heb hier nog bij een albergue een stempel gehaald en heb nog even op een terras gezeten. Daarna wat uitgerust in het park wachtend op de bus die mij via Torrelavega naar Santander bracht.
In Santander had ik nog even tijd om nog wat te eten en nu zit ik op het vliegveld te wachten op mijn vlucht.

Ik wil graag iedereen bedanken voor de vele, leuke reacties. Dat maakt de tocht en het schrijven van deze blog een heel stuk plezieriger. Zelf vond ik deze verhalen schrijven ook fijn om later zelf terug te kunnen lezen. Ook onderweg was ik al bezig met het verhaal. Ik had van die momenten waarbij ik dacht: dat moet straks ook in mijn verhaal komen.
De volgende tocht ga ik dit zeker weer doen.

Dus wordt vervolgd…