Dag 3: van Zarautz naar Deba, 28km

Wat een dag vandaag, om 17.15 uur kwam ik pas aan bij mijn hotel. Doordat de gemeentelijke albergues (herbergen) gesloten zijn vanwege corona, ben je op privé hostels of hotels aangewezen. Dat ging tot nu toe nog redelijk goed, maar is wel iets duurder. Ook vreemd dat deze dan wel helemaal vol zitten, vannacht sliep ik ook weer op een kamer waarvan alle 8 de bedden bezet waren.
Wel wordt overal netjes een mondkapje gedragen, ook in bars en winkels. Veel mensen lopen ook op straat met een mondkapje op maar is niet verplicht.

Toen ik gisteren een slaapplek probeerde te regelen voor vandaag had ik in Deba alleen de mogelijkheid om een hotelkamer te boeken vanaf 76 euro. Dat ga ik niet doen, dat gaat te ver.
Een optie was om in Ondarroa een kamer te boeken voor 30 euro, dit ligt wel 6 km van Deba af.
Het ligt niet op de route anders had ik die 6 km van de route van morgen af kunnen halen, maar er rijdt wel een bus. In 20 minuten van Deba naar Ondarroa en morgen weer terug naar Deba voor de volgende wandeling en dat voor 1,85 euro per rit.

Vanmorgen startte ik om 7.30 uur vanuit Zarautz. Langs de boulevard een koffie en een broodje gegeten bij een barretje, maar dat was niet te vergelijken met wat ik eerder had gehad als ontbijt. Maar ja, ik was weer klaar voor een nieuwe wandeling. Na de boulevard liep ik langs de kustlijn langs een weg, ik kwam veel wandelaars en hardlopers tegen. De opkomende zon leverde mooie plaatjes op, dus ik heb veel foto’s gemaakt.
Rond kwart voor 9 kwam ik in Getaria, een mooi klein vissersdorpje. Hier heb ik wat fruit gegeten en een monument bekeken.
Ik kwam vandaag al wat meer pelgrims tegen. Na Getaria kwam ik een Nederlandse pelgrim tegen: Frans uit Den Haag, hij is 74 jaar en loopt ook vanuit Irun. In 2017 ging hij met pensioen en heeft hij de Camino Frances gelopen, maar dan vanuit Den Haag. We hebben even later in Zumaia nog even koffie gedronken.
In Zumaia kwam ik ook een Nederlandse pelgrim tegen. Zij loopt met een kar achter zich aan met haar rugzak er op. Dat heb ik al meer mensen zien doen. Zij doet dit omdat ze reuma heeft en haar rugzak niet zelf kan dragen.
Vorig jaar is zij begonnen met haar Camino vanuit Pieterburen. Van daaruit heel het Pieterpad gelopen in Nederland en daarna doorgelopen via Frankrijk. Vanwege corona kon ze niet verder en is ze bij Reims in Noord-Frankrijk gestopt. Dit jaar heeft ze het daar weer opgepakt en is ze nu alweer 62 dagen onderweg, knap hoor.
Er komt heel wat bij kijken bij zo’n kar. Je moet een bandenpomp meenemen en een plakset. Ze heeft al 13 keer haar band lek gereden. En dan de stukken waarbij je over keien omhoog gaat, dan gaat het ook niet makkelijk met zo’n kar achter je aan.

Voorbij Zumaia krijg je een splitsing, naast de reguliere route kun je ook meer langs de kust lopen. 
Dan zie je uitzonderlijke kliffen, je moet de foto’s maar eens bekijken. Hier zijn ook opnames gemaakt voor Games of Trones. 
Deze route was wel 1,5 km langer, maar zeker de moeite waard. Maar wat wel erg tegenviel, was dat ik hier erg veel moest klimmen over smalle paadjes. En dan natuurlijk ook weer naar beneden over dit soort paadjes. En dan denk je bij het bordje: Deba 3 km dat je alleen nog maar naar beneden gaat, vergeet het maar. Weer een paar keer naar boven en beneden, ik was doodop toen ik in Deba aan kwam. Maar de uitzichten op deze rotswanden was het wel waard.

Morgenvroeg dus weer terug met de bus naar Deba en dan staat er weer een flinke klim op het programma.